Always look on the bright side

Ik heb dipjes. Momenten dat ik liefst die laptop tegen de muur gooi, mijn hoofd onder lakens en kussens wil steken, mijn bed terug in wil voor de komende 24 uur en gewoon niet geconfronteerd wil worden met de mensheid. Wie heeft die niet? Ik heb wel een aantal trucjes om het voor mezelf op zo’n momenten behapbaarder te maken. Geen wonderlapmiddeltjes, maar manieren waarop ik mijn hersenen via kleine dingen gelukkiger maak. Misschien werken ze ook voor jullie?

• Ik tel auto’s. I know, klinkt autistisch, is het vermoedelijk ook een beetje. Als het écht erg is en ik dringend rust in mijn hoofd nodig heb, tel ik alle auto’s die ik op mijn fietstochtje tegenkom van en naar het werk. Wel auto’s van bepaalde merken: BMW, Mercedes, Mini Cooper, Audi, Porsche, … De duurdere merken dus. Kijk, ik mag snob zijn om mij relaxter te voelen vind ik. De light-versie (die ik héél regelmatig doe, wanneer ik naar het werk fiets en eigenlijk geen zin heb om te gaan werken) bestaat uit het tellen van auto’s waar ik een coup de foudre van heb. Mini Coopers in alle soorten en maten (behalve cabrio’s, die vind ik lelijk), een keitoffe kleur op een leuke auto, een auto waar je hart ‘oooooh’ van zegt. Ik vermoed dat dit gewoon een manier is om meer op mijn omgeving te letten, maar ik vind het wel leuk, vooral omdat ik het met een heel positief gevoel associeer.
• Onlangs zat ik er op het werk in de voormiddag even door. Rotmail gehad, frustraties, geen manier om mij af te reageren. Ik heb gebruik gemaakt van het feit dat ik zo dicht bij huis woon, ben tijdens mijn pauze naar huis gefietst en heb de laatste tien minuten van Pitch Perfect 2 opgezet op Netflix. Een goed huilrondje later en ik voelde mij al een pak beter. Yes, I’m emotional. 
• Soms kan je niet weg. Moet je even kunnen vluchten in je hoofd. Ik heb tonnen liedjes (uit musicals, van de radio, van het koor) in mijn hoofd zitten en als ik daar even op kan focussen gaat het ook weer beter.
• Wanneer ik thuis ben en het rotgevoel mij daar te pakken krijgt, installeer ik mij mét dekentje en snacks allerhande (nee, ik tel geen calorieën) in de zetel en leg mij neer. Nog de meest comfortabele optie van allemaal maar helaas ook de minst gebruikte, want thuis is dat blah-moment minder aanwezig (oef!).

En jullie? Hebben jullie nog tips ‘n’ tricks?