Het is nogal een hot topic, vooral na de eindejaarsfeesten, en Sofinesse heeft het al geweldig goed beschreven, maar ik wou toch ook een eigen bijdrage leveren. Tijdens die befaamde eindejaarsfeesten drink ik altijd meer alcohol dan tijdens de vorige 11 maanden samen. Ter info: ik drink nog altijd niet veel, met name een maximum van 2 glazen champagne en al helemaal geen wijn, maar het punt blijft dat het meer is dan die 11 maanden daarvoor. Hoe erg of vreemd dat ook mag klinken: ik merk aan mijn lichaam dat het daar niet aan gewend is en daar ook niet mee om kan.
Simply put: ik ben niet gemaakt om te drinken. Mijn wederhelft en zijn familie doen spontaan 45 rondedansjes, want dat betekent dat ze een BOB hebben zonder enig probleem. Ik weet dat, ik vind dat niet erg want even eerlijk? Alcohol, ik vind dat (mits enkele uitzonderingen) gewoon vreselijk vies. Die uitzonderingen zijn een mini-glasje Kriek (Lindemans, niets anders) en zoete jenever (voorkeur voor appel, woudvruchten en cactus; ik doe al 3 jaar over 2 flessen). Daarbuiten? Nope, niet geïnteresseerd.
Dat betekent dat ik, net zoals Sofinesse en zovele anderen, vaak vreemde blikken krijg. De wederhelft en ik gaan graag eten, ook in de betere etablissementen (met als hoogtepunt The Jane), waar hij steevast voor de aangepaste wijnen gaat en ik voor de aangepaste platte waters. Of een vers fruitsapje, als ik eens uit de bocht wil gaan. Vind ik dat erg voor mij? Nee, absoluut niet. Vind ik het erg dat ik daar voortdurend vreemd voor bekeken word door obers? Ja. Beste heren en dames, ik drink nog steeds wat ik wil, bedankt.
Ik wil niet overkomen als de prekende oude tante: iedereen beslist wat hij/zij met het eigen lichaam doet. Dat van mij laat mij klaar en duidelijk weten dat alcohol toch niet mijn beste buddy is, waar ik geen probleem mee heb. Betekent dat dat ik ga lastig doen wanneer ik bijvoorbeeld mijn wederhelft veel (te veel) zie drinken? Ja, wanneer ik weet dat hij nog moet rijden of wanneer hij de volgende dag weer bij het krieken van diezelfde dag moet opstaan. Is het daarna weekend of verlof of rij ik? Geen probleem, ik zal wel lachen als hij boven het toilet hangt of de volgende dag met een houten kop opstaat. Maar alsjeblieft, als je nadien nog alert moet zijn: drink niet. Of bijna niet. De andere weggebruikers en medebewoners van de planeet aarde zullen je dankbaar zijn.
Wonder-wanderland 
Ik drink zelf ook heel weinig. Af en toe een gin-tonic of een glaasje cava, maar ik kom nog niet eens aan 1 drankje per maand. Ik krijg er veel te gemakkelijk hoofdpijn van en nu ik minder drink, kan ik er ook veel minder goed tegen. Ik word direct knalrood en na twee glazen heb ik al het gevoel serieus tipsy te zijn. Als ik vriendelijk bedank voor cava bij een aperitief, zie ik direct de vragende blikken: “Zou ze zwanger zijn?”Alsof dat de enige reden is om minder te drinken…
Ik voel het al fameus na één glaasje, waardoor ik (als ik al drink) met mijn aperitief zowat een hele maaltijd doorkom. Voor mij goedkoper natuurlijk. Gelukkig weten mijn vrienden en familie ondertussen al wel dat ik gewoon niet graag drink. Dat zal het in de toekomst misschien zelfs gemakkelijker maken om zwangerschappen te verbergen, hoop ik 😉
Alleen heel frustrerend dat deze drug zo algemeen aanvaard is. Tegen rokers kan je nog zeggen ‘kan dat buiten’, maar alcohol is zo geaccepteerd…
Pingback: #projectblogboek 5: linklijst met mijn beste posts | Wonder-wanderland